Aangesloten bij SGR
Sinds de oprichting van Stichting Het Schone Streven in 1990 hebben wij vele reizigers hun droomreis mogen aanbieden. Enkelen hebben hun ervaringen op papier gezet en naar ons toegestuurd, graag delen wij deze reisverhalen met u om een beeld te scheppen van hun belevingen.
De reis naar mijn moederland
De motoren ronken, de Garuda komt in beweging, langzaam komen we los van de grond, we vliegen!
Ik ben op reis, op reis naar mijn moederland. Wie had ooit gedacht dat ik deze reis zou maken?
Ik ga naar Indonesië, het land waar ik mijn roots heb liggen, het land waar ik niet veel van af weet.
Mijn moeder praatte er niet graag over, had geen fijne herinneringen, hield liever deze herinneringen voor zichzelf.
Als kind van mijn Nederlandse vader en mijn Indische moeder was ik me wel bewust dat ik “anders” was, niet wit, niet zwart, deed mijn best om vooral Nederlandse te zijn. In ons huis was ook niets aanwezig dat ons zou kunnen herinneren aan het verre Indonesië. Totdat mijn ouders in de jaren ‘80-‘90 een paar keer naar Indonesië gingen en vooral mijn vader zeer enthousiast terugkwam. Hij vond het een geweldig land met heel veel mooie natuur en zeer vriendelijke mensen. Ik vond het lastig om naar de verhalen te luisteren en films en foto’s te bekijken. Er was iets in mij dat het niet toestond.
Totdat 3 jaar geleden mijn vader overleed en ik besefte dat ik gelukkig ook nog een lieve moeder had, een moeder die een heel bijzonder verleden had, een verleden dat begon in Indonesië, een heel ander land, een andere cultuur. In deze periode zat ik in een opleiding voor persoonlijke ontwikkeling en mede daardoor ben ik me in haar achtergrond gaan verdiepen en heb gevraagd om haar verhaal te vertellen, het verhaal over haar jeugd. Dit verhaal raakte me en maakte mij steeds nieuwsgieriger, ik wilde meer weten over het mysterieuze Indonesië! Bij het afronden van mijn opleiding heb ik mezelf beloofd om naar Indonesië te gaan om de cirkel rond te maken.
Dit is het allermooiste kado dat ik mezelf ooit heb gegeven……mijn land van herkomst echt te zien, ruiken, voelen, ervaren…………
Bij het verlaten van de terminal op het vliegveld en het contact maken met Indische bodem kwam er een heel bijzonder gevoel door mij heen. Alsof ik eindelijk mijn wortels kon voelen, de donkere wortels die mij stevigheid gaven en nu nog steeds geven. De mensen, de natuur, de historie, de cultuur, het eten…………te veel om op te noemen……….zo mooi, voor mij was dit echt Thuiskomen….
De rijkdom die ik daar heb ervaren draag ik iedere dag met me mee en zet ik in om anderen in beweging te zetten. Andere mensen in beweging zetten zodat ook zij de stap zetten om kennis te maken met hun achtergrond en het land van herkomst.
Jenis salam dan perjalanan baik,
Anita Bunt
